Σήμερα θα παρακολουθήσουμε τη “Δασκάλα” (Ucitelka), μία ταινία του 2016 σε σκηνοθεσία του Τσέχου Γιαν Χρέμπεϊκ, που παλιότερα είχε γυρίσει το “Παιχνίδια διχασμού και... εγκυμοσύνης”, που είχαμε δει εδώ σε παλαιότερη προβολή.
Η “Δασκάλα” βασίζεται σε μία προσωπική εμπειρία του σκηνοθέτη. Μας ταξιδεύει στο 1983 στην Μπρατισλάβα, τωρινή πρωτεύουσα της Σλοβακίας, τότε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας. Μία καινούργια δασκάλα έρχεται στο σχολείο και βασιζόμενη στην καλή της σχέση με το τότε κομμουνιστικό κόμμα αρχίζει και ζητά χάρες από τους γονείς των μαθητών. Μετά από τα πρώτα σοβαρά κρούσματα η διευθύντρια θα συγκαλέσει συγκέντρωση γονέων και κηδεμόνων για να αντιμετωπιστεί το θέμα.
Η ταινία κινείται ανάμεσα στο τώρα, τη συγκέντρωση γονέων και κηδεμόνων, που είναι εμφανώς επηρεασμένη από το κλασικό φιλμ “Οι δώδεκα ένορκοι”, και τα συνεχή φλας μπακ, που μας αποκαλύπτουν σταδιακά το τι έχει προηγηθεί.
Με πικρό χιούμορ, αλλά και έντονα δραματικά στοιχεία, ο Χρέμπεϊκ μαζί με τον μόνιμο σεναριογράφο του Πετρ Γιαρκόφσκι, δεν εγκλωβίζονται σε μία καταγγελία της κομμουνιστικής περιόδου. Με αφορμή μία δασκάλα που εκμεταλλεύεται τη θέση της, μας παρουσιάζουν μία κοινωνική σάτιρα πάνω στην πολιτική διαφθορά και στις συμπεριφορές εκείνες που την επιτρέπουν να διαιωνίζεται.
Ο Σύλλογος γονέων μοιάζει με μία μικρογραφία της κοινωνίας, όπου οι περισσότεροι είτε δεν μιλάνε για να μη βρούνε τον μπελά τους είτε συναινούν επειδή απλά βγαίνουν ευνοημένοι από την κατάσταση. Θα είναι λοιπόν οι γονείς, και όχι τα παιδιά, που θα καθίσουν στα θρανία για να περάσουν από “εξετάσεις” και να πάρουν ένα διαχρονικό “μάθημά”.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο η Σουζάνα Μαουρέρι μας χαρίζει ένα πορτρέτο μίας διαβολικής δασκάλας, βγαλμένη από τους εφιάλτες των σχολικών μας χρόνων, αλλά με ανθρώπινη διάσταση, ξεφεύγοντας από την παγίδα μιας γραφικής καρικατούρας.
Καλή προβολή.
Ucitelka by Cinediadromes on Scribd