Θέμα της: Η ζωή τριών μποέμ καλλιτεχνών στο Παρίσι, που ζουν σχεδόν μόνιμα με δανεικά, αναμένοντας την ώρα που θα καταξιωθούν στο χώρο της τέχνης. Ο Ροντόλφο, Αλβανός ζωγράφος χωρίς βίζα, ο Μαρσέλ, συγγραφέας και συντάκτης χωρίς δουλειά κι ο Σονάρ, ένας μεταμοντέρνος μουσικός.
Η ασπρόμαυρη αυτή ταινία του πιο γνωστού Φιλανδού σκηνοθέτη, του Άκι Καουρισμάκι, εμπνέεται από το δημοφιλές μυθιστόρημα του Ερρίκου Μυρζέ, «Σκηνές μποέμικης ζωή» (1845), το οποίο έκανε συνώνυμη με το καλλιτεχνικό ρεύμα της εποχής τη λέξη μποέμ, που από τότε χρησιμοποιείται για να προσδώσει την αίσθηση ελευθερίας και ρομαντισμού.
Στην ταινία οι ρυθμοί είναι χαλαροί, όπως ακριβώς κυλά η ζωή των μποέμ αυτών καλλιτεχνών. Η ασπρόμαυρη εικόνα της ταινίας, μοιάζει να μας μεταφέρει σε μια άλλη εποχή του Παρισιού, των αρχών του 20ου αιώνα, αν και η ταινία αφορά σύγχρονη εποχή. Πρόκειται για ένα γλυκόπικρο στοχασμό πάνω στην ίδια τη ζωή. Ένας ύμνος της στωικής αταραξίας, καθώς οι δυσκολίες της ζωής αδυνατούν να κάμψουν τον ιδεαλισμό, την τρυφερότητα και τον αλτρουισμό των πρωταγωνιστών μας.
Πρόκειται για ένα τυπικό και χαρακτηριστικό έργο του Φιλανδού δημιουργού, το σινεμά του οποίου εκτείνεται σε διάφορα κινηματογραφικά είδη: από φιλμ νουάρ, rock μιούζικαλ μέχρι κωμικές road movies, σχηματίζοντας έναν ιδιόμορφο ποιητικό ρεαλισμό.
Η ματιά του Άκι Καουρισμάκι πέφτει κατά κύριο λόγο προς τους απόκληρους και τους μη έχοντες σε μία ευημερούσα κοινωνία. Το σκηνοθετικό του ύφος είναι λιτό, με εμφανείς τις επιρροές από το χολιγουντιανό μελόδραμα, με εικόνες γεμάτες μελαγχολία αλλά και ελπίδα, ενώ το ιδιόμορφο χιούμορ του αποτελεί σχολή και σημείο αναφοράς για τους νεότερους κινηματογραφιστές.
Πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους μυθοπλασίας ήταν η μεταφορά του "Έγκλημα και τιμωρία" στη μεγάλη οθόνη το 1983. Αλλά η μεγάλη αναγνώριση ήρθε με τις ταινίες του "Μακριά πετούν τα σύννεφα" 1996 και "Ο άνθρωπος χωρίς παρελθόν" 2002. Τελευταία του ταινία το "Η άλλη όψη της ελπίδας" 2η στην τριλογία για τους μετανάστες μετά "Το λιμάνι της Χάβρης".
Όσοι έχουν παρακολουθήσει μάλιστα το "Λιμάνι της Χάβρης" θα αναγνωρίσουν στην "Μποέμικη ζωή" και στο πρόσωπο του ηθοποιού André Wilms τον ίδιο ακριβώς ξεπεσμένο μποέμ καλλιτέχνη, Μαρσέλ Μαρξ, σε μια πιο νεαρή ηλικία.
Πρίν την προβολή της ταινίας παρακολουθήσαμε μία από τις πρώτες μικρού μήκους του σκηνοθέτη, το ROCKY VI.
The Bohemian Life by Georgio Plizopoulos on Scribd