Μια μορφωμένη κοπέλα από τα φτωχά κοινωνικά στρώματα γίνεται με τη θέλησή της η τέταρτη σύζυγος ενός πλούσιου μεσήλικα. Η παρουσία της νεαρής κι όμορφης Σόνγκλιαν θα φέρει μεγάλη αναστάτωση, όπως και κόντρα ανάμεσα σε αυτήν και τις άλλες συζύγους, που θα ανταγωνιστούν με κάθε μέσο για να είναι εκείνες οι οποίες θα συντροφεύσουν τη νύχτα τον Αφέντη τους.
Η ταινία "Σήκωσε τα κόκκινα φανάρια" είναι το τρίτο μέρος μίας άτυπης τριλογίας του σκηνοθέτη, μετά τις ταινίες Red Sorghum [1988] και Judou [1990]. Εσωτερικό θέμα της τριλογίας είναι η κριτική του Ζαν Γιμού πάνω στη φιλοσοφία του Κομφουκιανισμού και της γενικότερης Κινέζικης κουλτούρας. Έτσι δεν είναι έκπληξη πως η ταινία απαγορεύτηκε αρχικά στη χώρα της και στη συνέχεια παίχτηκε μόνο στην τηλεόραση.
Η ταινία απεικονίζει τη ζωή μέσα σε ένα αποπνικτικό και καταπιεστικό παραδοσιακό σπίτι με αυλή ή "Σάν χε γιάν" (Sanhe Yuan) όπως λέγεται στα κινέζικα. Τα "Σάν χε γιάν" συνήθως ανήκαν σε οικογένειες με μεγάλο πλούτο και παράδοση. Η οικογένεια αποτελεί κεντρικό στοιχείο της Κινέζικης κουλτούρας, καθώς σύμφωνα με τις διαδαχές του Κουμφουκιανισμού θεωρείται πως αν οι οικογένειες διοικούνται σωστά τότε το ίδιο συμβαίνει και με το κράτος εν γένει.
Τα "Σάν χε γιάν" ήταν αυτόνομα και ό,τι χρειαζόσουν το έβρισκες μέσα στους τοίχους του, εκτός κι αν πρόκειτο για γιατρούς ή διασκεδαστές, τους οποίους τους καλούσαν όταν υπήρχε ανάγκη. Οι γυναίκες απαγορεύονταν να κινούνται εκτός των τοιχών, για να προστατευτούν από τις δυσκολίες του έξω κόσμου και να μπορούν να ασχοληθούν με την ποίηση και τις διδαχές του Κομφουκιανισμού. Φυσικά στην ταινία η πνευματικότητα είναι απούσα και το "Σάν χε γιάν" μοιάζει με ένα πολυτελές μπορντέλο, όπου οι τέσσερις Αφέντισσες ανταγωνίζονται η μία την άλλη για την εύνοια του Αφέντη.
Πρόκειται για μία καθαρά φεμινιστική ταινία, που αντιτίθεται στα αντρικά ιδεώδη του Κομφουκιανισμού που θέλει τη γυναίκα υποταγμένη και χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα. Αλλά τελικά όλα αυτά είναι μία πρόφαση για τον σκηνοθέτη για να καυτηριάσει τους αυστηρούς κανόνες ενός καταπιεστικού συστήματος, ειδικά αν τη θέση των γυναικών την αντιπαραβάλουμε με την κατάσταση που βίωνε εκείνη την εποχή ο Κινεζικός λαός (μην ξεχνάμε πως απέχουμε μόλις δύο χρόνια από την εξέγερση των φοιτητών στην πλατεία Τιεν Ανμέν (1989).
Η χρήση τέλος των κόκκινων φαναριών είναι εμφανώς ειρωνική. Τα φανάρια υποτίθεται πως συμβολίζουν το φως & τη γνώση (όπως και ο Κονφουκιανισμός). Στην ταινία όμως συμβολίζουν την καταπίεση, καθώς χρησιμοποιούνται εθιμοτυπικά για να διατηρήσουν και να μεγεθύνουν ένα βάρβαρο σύστημα εκμετάλλευσης τάξεων και φύλλου.
Το "Σήκωσε τα κόκκινα φανάρια" τιμήθηκε στα διεθνή φεστιβάλ με συνολικά 21 βραβεία. Ήταν υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας, συστήνοντας στο διεθνές κοινό ακτός το σκηνοθέτη Ζαν Γιμού και γενικότερα τον κινεζικό κινηματογράφο.
Άξια πρωταγωνίστρια η Li Gong, η οποία είχε επιλεχθεί από τον Ζαν Γιμού να πρωταγωνιστήσει ήδη στην πρώτη του ταινία πριν καν τελειώσει τη σχολή υποκριτικής. Υπήρξε μούσα και σύντροφος του σκηνοθέτη πρωταγωνιστώντας σε πολυάριθμες ταινίες του μέχρι το χωρισμό τους το 1995.
Καλή προβολή.
Raise the Red Lantern - Σήκ... by on Scribd