Η ιστορία; Ένας άγνωστος στέλνει ανώνυμες επιστολές στους κατοίκους μιας μικρής επαρχιακής γαλλικής πόλης. Συκοφαντίες, αλήθειες, θέματα ιδιαίτερα αιχμηρά δημιουργούν μια κατάσταση πανικού και αλληλοκατηγοριών. Σε αυτό το σκοτεινό, επιβλητικό έργο αποτυπώνεται η προστυχιά των ανώνυμων λιβελογραφημάτων, η φρικτή επίδραση τους στην ζωή των κοινών ανθρώπων, αλλά και ο χαρακτήρας των ανθρώπων που καταφεύγουν σε αυτές τις πράξεις! Την περίοδο μάλιστα που ο Γκέμπελς ήθελε έναν Γαλλικό κινηματογράφο αποκλειστικά με ταινίες “ανώδυνης διασκέδασης.
Η συνθηκολογημένη κυβέρνηση του Βισί θα ενοχληθεί από την έμμεση κριτική πάνω στις παραδοσιακές αξίες της οικογένειας και της θρησκείας. Η αντίσταση θα εξοργιστεί επειδή “Το κοράκι” δυσφημούσε το γαλλικό πληθυσμό και ταπείνωνε το φρόνημα του Γαλλικού λαού.
Οι κατηγορίες που του αποδόθηκαν δε διαφέρουν από αυτές που θα διαβάζαμε διάσπαρτα σήμερα στο ίντερνετ. Η ταινία αρχίζει με την φράση: « Μία συνηθισμένη πόλη εδώ… ή οπουδήποτε αλλού». Υποστήριξαν ότι στην Γερμανία η ταινία ανέφερε: …«ή οπουδήποτε αλλού στη Γαλλία». Όπως διαπιστώθηκε, η ταινία αυτή ουδέποτε προβλήθηκε στην Γερμανία. Κατηγορήθηκε επειδή δόθηκε για επεξεργασία σε Γερμανικό εργαστήριο αν και την περίοδο εκείνη μόνο Γερμανικά εργαστήρια λειτουργούσαν. Έφτασαν σε σημείο να ζητούν να καταστραφούν όλες οι κόπιες της ταινίας καθώς και το αρνητικό και τελικά με την απελευθέρωση ο Κλουζό μπήκε στη μαύρη λίστα μέχρι το 1947, για να επανέλθει δίνοντάς μας ανάμεσα σε άλλα τις "Διαβολογυναίκες" και το "Μεροκάματο του τρόμου", από τα αριστουργήματα της 7ης τέχνης.
Ο Τριφό κάποια χρόνια αργότερα θα πει: "η ταινία μου έδωσε την αίσθηση μίας αρκετά ακριβής αποτύπωσης όλων αυτών που έβλεπα γύρω μου κατά τη διάρκεια του πολέμου και αμέσως μετά: μαυραγορίτες, συνεργάτες των κατακτητών, ακόμα περισσότερους που κατηγορήθηκαν για αυτό και η ετυμηγορία ήταν πάντα εύκολη."